About me.
Lieve ana`s,
Hier een verhaal over mij, hoe ik aan mijn eetstoornis ben gekomen, en hoe dat voelt, en hoe ik uiteindelijk bij pro-ana terect ben gekomen, en wat mijn redenen daar voor zijn. Eigenlijk een soort levensverhaal van mij.
Zoals jullie misschien al door hadden, mijn naam is Nathalie en ik ben 15 jaar. Ik zit nu in het 4e jaar van vmbo, dus ook in mijn examenjaar. Ik ben best lang voor een meisje, om precies te zijn 180m lang. Vanaf mijn 11e - 12e zeiden mensen altijd al tegen mij:''wauww wat ben jij een mooi meisje, en je bent ook zo mooi lang, jij moet echt model worden'' of ze zeiden:''wat heb jij een mooie lengte, is model zijn niet iets voor jou?'' Ik voelde me altijd heel blij wanneer mensen dat zeggen mij zeiden. Het leek me ook altijd wel leuk om een model te zijn, maar ik vond het aan de ene kant ook niks voor mij, want ik heb mij namelijk altijd al lelijk en dik gevonden. Terwijl modellen juist knap en dun zijn.
Op een dag kreeg ik via hyves een krabbel binnen. Kort samengevat stond er in:''Lijkt het jou ook een keer leuk om model voor 1 dag te zijn? dan is dit jou kans.'' Toen ik dat las moest ik meteen denken aan wat iedereen altijd tegen mij zij. Dat ik een mooie lengte heb om model te worden en zo. Dus ik dacht waarom ook niet. (Toen was ik 13 jaar). Daarom heb ik me ingeschreven voor die fotoshoot. Het was echt een hele leuke dag. Alleen het was een soort van event dus er kwamen ook nog allemaal andere meisjes die een echt modellen figuur hadden en dus veel en veel dunner van mij. Ik schaamde me daar eigenlijk wel een beetje voor, want hoe kon ik zo dik zijn? en dan ook nog model willen worden.
Ik was uiteindelijk blij dat dat allemaal achter de rug was. Totdat mijn moeder op het idee kwam dat ik mij wel in kon schrijven voor een modellenbureau. Op mijn moeders zeggen ben ik daar wel achter aan gegaan en uit eindelijk kreeg ik een bericht terug van aan fotograaf die me graag wou ontmoeten en ook wel een paar foto`s met mij wou maken. Dus ik helemaal blij. Ik dacht echt bij mij zelf ''ik ben dus helemaal niet zo dik''. Maar schijn bedriegt.
Rest volgt.
Hier een verhaal over mij, hoe ik aan mijn eetstoornis ben gekomen, en hoe dat voelt, en hoe ik uiteindelijk bij pro-ana terect ben gekomen, en wat mijn redenen daar voor zijn. Eigenlijk een soort levensverhaal van mij.
Zoals jullie misschien al door hadden, mijn naam is Nathalie en ik ben 15 jaar. Ik zit nu in het 4e jaar van vmbo, dus ook in mijn examenjaar. Ik ben best lang voor een meisje, om precies te zijn 180m lang. Vanaf mijn 11e - 12e zeiden mensen altijd al tegen mij:''wauww wat ben jij een mooi meisje, en je bent ook zo mooi lang, jij moet echt model worden'' of ze zeiden:''wat heb jij een mooie lengte, is model zijn niet iets voor jou?'' Ik voelde me altijd heel blij wanneer mensen dat zeggen mij zeiden. Het leek me ook altijd wel leuk om een model te zijn, maar ik vond het aan de ene kant ook niks voor mij, want ik heb mij namelijk altijd al lelijk en dik gevonden. Terwijl modellen juist knap en dun zijn.
Op een dag kreeg ik via hyves een krabbel binnen. Kort samengevat stond er in:''Lijkt het jou ook een keer leuk om model voor 1 dag te zijn? dan is dit jou kans.'' Toen ik dat las moest ik meteen denken aan wat iedereen altijd tegen mij zij. Dat ik een mooie lengte heb om model te worden en zo. Dus ik dacht waarom ook niet. (Toen was ik 13 jaar). Daarom heb ik me ingeschreven voor die fotoshoot. Het was echt een hele leuke dag. Alleen het was een soort van event dus er kwamen ook nog allemaal andere meisjes die een echt modellen figuur hadden en dus veel en veel dunner van mij. Ik schaamde me daar eigenlijk wel een beetje voor, want hoe kon ik zo dik zijn? en dan ook nog model willen worden.
Ik was uiteindelijk blij dat dat allemaal achter de rug was. Totdat mijn moeder op het idee kwam dat ik mij wel in kon schrijven voor een modellenbureau. Op mijn moeders zeggen ben ik daar wel achter aan gegaan en uit eindelijk kreeg ik een bericht terug van aan fotograaf die me graag wou ontmoeten en ook wel een paar foto`s met mij wou maken. Dus ik helemaal blij. Ik dacht echt bij mij zelf ''ik ben dus helemaal niet zo dik''. Maar schijn bedriegt.
Rest volgt.