Brief van Ana voor jou.
Liefe Ana`s,
Sta toe dat ik mijzelf voorstel. Mijn naam is, of zoals de dokters mij noemen ''Anorexia''. ''Anorexia Nervosa'' is mijn volledige naam, maar jij mag mij Ana noemen. Hopelijk kunnen wij het goed met elkaar vinden. In de komende tijd zal ik veel tijd in jou investeren en ik verwacht van jou hetzelfde. In het verleden heb je iedereen, je ouders, je leraren, je vrienden en je famillie horen praten over je. Je bent zo`n mooi meisje, zo knap en intelligent. ''Where has that gotten, may I ask? Wat zei zeggen is absoluut niet waar! Je bent niet perfect, je probeert niks hard genoeg, tot nu toe heb jij je vrije tijd alleen verspild met praten met vrienden en vol proppen met ''vergif'' wat jullie eten noemen. Dat zal in de toekomst niet toegestaan worden.
Je vrienden begrijpen je niet. Ze zijn niet eerlijk tegen jou. In het verleden wanneer je onzeker was en vroeg '' ben ik dik?'' en zei antwoorden ''Nee, natuurlijk ben je dat niet.'' dan wist je dat ze logen! Enkel ik vertel je de waarheid. Je ouders, daar zullen we het maar niet over hebben. Je weet dat ze van je houden en om je geven, maar dat is gewoon de plicht van ouders om te doen. Ik zal je een geheim vertellen: Diep in hun hart zijn ze teleurgesteld met jou, hun zoon/dochter die altijd zo perfect was is nu een dik, ondankbare jongen/meisje geworden.
Maar nu ik er ben zal dat alles veranderen.
Ik verwacht veel van jou. Je bent niet toegestaan om te eten. Het zal langzaam beginnen: Afnemen van vetten en het lezen van voedseletiketten, ''junkfood'' weg laten, geen friet en mcdonalds meer enzo. Over een tijdje zal de oefening eenvoudig zijn: Een stukje rennen, misschien een stukje droge cracker en een aantal sit-ups. Niets is te ernstig. Val een paar kilo af, wat vet van je dikke buik af, maar het zal lang niet genoeg zijn. Je calorieën zullen afnemen en je zult meer lichamelijke oefeningen doen. Ik zal je naar het limiet duwen. Je moet wel omdat jij mij niet kan tegen werken! Ik begin in je te kruipen, ik je gedachten. Spoedig ben ik altijd met jou. Ik ben daar wanneer je `s morgens wakker wordt. Ik ben daar wanneer jij op de weegschaal staat. De getallen worden zo wel je vriend als je vijand en in gedachten dwing jij je zelf om nog miden calorieën te nemen als gisteren.
Jij kijkt in de spiegel met ontzetting. Je prikt en port aan je vet en glimlacht wanneer je je botten kunt zien. Ik ben daar wanneer jij een planning maakt voor de dag: 400 calorieën, 20 sit-ups, 30 min hardlopen. Ik ben degene die dat bepaald, omdat mijn gedachten en die van jou samen één zijn. Ik volg je de hele dag. Op school wanneer je gedachten afdwalen, geef ik jou iets om aan te denken. Tel de calorieën na van gisteren. Het is te veel. Ik vul geest met gedachten van voedsel, gewicht en calorieën, omdat je nu reeds van mij bent. Ik ben in je hoofd, je hart en je ziel. Ik ben de honger in jou, de pijn van de honger die jij probeert niet te voelen. Spoedig vertel ik jou niet alleen wat te doen met voedsel, maar wat te doen de hele tijd. Glimlach en knik. Stel jezelf goed voor. Pech voor jou dat jij honger hebt. Dat kan mij niks schelen. Je moet dun, dun, dun worden.
Wanneer etenstijd er aan komt, vertel ik jou wat te doen. Leg wat sla uitgebereid op je bord, zorg er voor dat het veel lijkt. Verplaats het eten een beetje. Laat het eruit zien dat je wat gegeten hebt. Geen stuk van iets... als je eet heb jij je zelfcontrole verloren... Wil jij dat? Wil je weer zo`n dikke koe worden? Ik dwing je om in tijdschriften naar modellen te staren. Die perfecte magere meiden, met hun witte tanden en hun slanke figuur. Ik maak he beseffen dat jij nooit een die modellen kunt zijn. Je zult altijd dik zijn en nooit zo mooi als hen. Wanneer je in de spiegel kijkt zal ik het beeld vervormen. Ik zal jou je zwaarlijvigheid tonen. Ik zal je een dikke koe tonen wat jij bent, terwijl er alleen maar een uitgemagerde meid staat, maar dat moet jij niet weten, omdat jij in tussen te waarheid weet. Wil je misschien opnieuw beginnen met eten en dan zal onze vriendschap ten einde komen.
Soms zal je tegen werken. Hopelijk niet vaak. Je zult de rebelse vleugel zijn die het zal wagen beneden de donkere keuken te gaan verkennen. De kastdeur zal langzaam open gaan en zacht kraken. Je ogen zullen bewegen over het voedsel dat ik van jou op een veilige afstand heb weg gehouden. Je zult je handen slaperig voor uit steken, zoals in een nachtmerrie, die door het duister een pak koekje probeert te vinden. Je duwt de koekjes in je mond, meganisch en niet proevend, maar genietend eenvoudig omdat je tegen mijn wil in gaat. Je grijpt nog een doos en nog een en weer een. Je maag zal opgezwollen worden, maar je zult niet stoppen en al die tijd gil ik om jou, dikke koe, om te stoppen, heb je echt geen zelfcontrole? Zo wordt je alleen nog maar dikker en dikker!
Wanneer dat over is, zal je terug komen bij mij en vraag je mij om advies omdat je echt niet meer dikker wil worden. Je brak een belangrijke regel en at en nu wil je mijn steun? Ik zal je leiden naar de badkamer, op je knieën, en ik zal je dwingen, starend in de leegte van de toiletkom. Je vingers zullen naar je keel gaan, niet zonder een geweldige overeenkomst van pijn, zal de voedselvlaag op komen. Telkens weer zal dit herhaald worden, totdat je bloed en gal spuugt en je weet dat het over is. Wanneer je opstaat zal jij je duizelig voelen. Val niet flauw. Op staan nu! Je hebt een belangrijke regen gebroken, je hebt gegeten en je verdiend nu pijn te hebben.
Misschien laat ik jou laxeer-middelen nemen, wanneer je op het toilet zit tot in de laate uren wanneer jij je darmen voelt of misschien laat ik zelfs jou zelf kwetsen, sla je hooft tegen de muur, totdat je bonzende hoofdpijn hebt. Snijden is ook doeltreffend. Ik wil je bloed zien, om het te zien druppelen langs je arm en in een paar seconden realiseer jij je dat jij het verdiend die pijn die ik jou toe bring. Je bent, gedeprimeerd, geobsedeerd, in pijn, gekwetst, je steekt je hand uit, maar niemand wil naar jou luisteren of je helpen? Wat maakt dat nou weer uit? Je verdiend dit, je bracht het je zelf toe.
Oh, is dit hard? Wil je dit echt laten gebeuren? Ben ik oneerlijk? Ik doe dingen die jou zullen helpen. Ik maak het mogelijk om te stoppen met denken over emoties die jij veroorzaakt, beklemtoont. Gedachten van woede, droefhied, wanhoop en eenzaamheid zullen stoppen, omdat ik hen weg neem en ik vul je hoofd met gedachten over calorieën tellen. Nu, ben ik jouw enige vriend en de enige die jij behagen moet.
Ik heb een zwakke plek, maar dat moet jij aan niemand vertellen. Indien jij beslist om terug te vechten, als jij de hand naar iemand uitsteekt om hen te vertellen hoe ik jou laat leven, breekt de hel los. Niemand mag het ontdekken, niemand mag de schaal breken waarmee ik je bedekt heb. Ik heb het bereikt om van jou een dunne, mooie en perfecte kind te maken. Je bent van mij en mij alleen. Zonder mij ben jij niets. Vecht niet terug. Wanneer anderen jou commanderen om te eten, negeer hen. Neem het in schrede, vergeet hen, vergeet iedereen die probeert mij van jou weg te houden. Ik heb het best wat jou ooit is overkomen. Dus zorg dat ik voor altijd blijf!
Liefs Ana.
Sta toe dat ik mijzelf voorstel. Mijn naam is, of zoals de dokters mij noemen ''Anorexia''. ''Anorexia Nervosa'' is mijn volledige naam, maar jij mag mij Ana noemen. Hopelijk kunnen wij het goed met elkaar vinden. In de komende tijd zal ik veel tijd in jou investeren en ik verwacht van jou hetzelfde. In het verleden heb je iedereen, je ouders, je leraren, je vrienden en je famillie horen praten over je. Je bent zo`n mooi meisje, zo knap en intelligent. ''Where has that gotten, may I ask? Wat zei zeggen is absoluut niet waar! Je bent niet perfect, je probeert niks hard genoeg, tot nu toe heb jij je vrije tijd alleen verspild met praten met vrienden en vol proppen met ''vergif'' wat jullie eten noemen. Dat zal in de toekomst niet toegestaan worden.
Je vrienden begrijpen je niet. Ze zijn niet eerlijk tegen jou. In het verleden wanneer je onzeker was en vroeg '' ben ik dik?'' en zei antwoorden ''Nee, natuurlijk ben je dat niet.'' dan wist je dat ze logen! Enkel ik vertel je de waarheid. Je ouders, daar zullen we het maar niet over hebben. Je weet dat ze van je houden en om je geven, maar dat is gewoon de plicht van ouders om te doen. Ik zal je een geheim vertellen: Diep in hun hart zijn ze teleurgesteld met jou, hun zoon/dochter die altijd zo perfect was is nu een dik, ondankbare jongen/meisje geworden.
Maar nu ik er ben zal dat alles veranderen.
Ik verwacht veel van jou. Je bent niet toegestaan om te eten. Het zal langzaam beginnen: Afnemen van vetten en het lezen van voedseletiketten, ''junkfood'' weg laten, geen friet en mcdonalds meer enzo. Over een tijdje zal de oefening eenvoudig zijn: Een stukje rennen, misschien een stukje droge cracker en een aantal sit-ups. Niets is te ernstig. Val een paar kilo af, wat vet van je dikke buik af, maar het zal lang niet genoeg zijn. Je calorieën zullen afnemen en je zult meer lichamelijke oefeningen doen. Ik zal je naar het limiet duwen. Je moet wel omdat jij mij niet kan tegen werken! Ik begin in je te kruipen, ik je gedachten. Spoedig ben ik altijd met jou. Ik ben daar wanneer je `s morgens wakker wordt. Ik ben daar wanneer jij op de weegschaal staat. De getallen worden zo wel je vriend als je vijand en in gedachten dwing jij je zelf om nog miden calorieën te nemen als gisteren.
Jij kijkt in de spiegel met ontzetting. Je prikt en port aan je vet en glimlacht wanneer je je botten kunt zien. Ik ben daar wanneer jij een planning maakt voor de dag: 400 calorieën, 20 sit-ups, 30 min hardlopen. Ik ben degene die dat bepaald, omdat mijn gedachten en die van jou samen één zijn. Ik volg je de hele dag. Op school wanneer je gedachten afdwalen, geef ik jou iets om aan te denken. Tel de calorieën na van gisteren. Het is te veel. Ik vul geest met gedachten van voedsel, gewicht en calorieën, omdat je nu reeds van mij bent. Ik ben in je hoofd, je hart en je ziel. Ik ben de honger in jou, de pijn van de honger die jij probeert niet te voelen. Spoedig vertel ik jou niet alleen wat te doen met voedsel, maar wat te doen de hele tijd. Glimlach en knik. Stel jezelf goed voor. Pech voor jou dat jij honger hebt. Dat kan mij niks schelen. Je moet dun, dun, dun worden.
Wanneer etenstijd er aan komt, vertel ik jou wat te doen. Leg wat sla uitgebereid op je bord, zorg er voor dat het veel lijkt. Verplaats het eten een beetje. Laat het eruit zien dat je wat gegeten hebt. Geen stuk van iets... als je eet heb jij je zelfcontrole verloren... Wil jij dat? Wil je weer zo`n dikke koe worden? Ik dwing je om in tijdschriften naar modellen te staren. Die perfecte magere meiden, met hun witte tanden en hun slanke figuur. Ik maak he beseffen dat jij nooit een die modellen kunt zijn. Je zult altijd dik zijn en nooit zo mooi als hen. Wanneer je in de spiegel kijkt zal ik het beeld vervormen. Ik zal jou je zwaarlijvigheid tonen. Ik zal je een dikke koe tonen wat jij bent, terwijl er alleen maar een uitgemagerde meid staat, maar dat moet jij niet weten, omdat jij in tussen te waarheid weet. Wil je misschien opnieuw beginnen met eten en dan zal onze vriendschap ten einde komen.
Soms zal je tegen werken. Hopelijk niet vaak. Je zult de rebelse vleugel zijn die het zal wagen beneden de donkere keuken te gaan verkennen. De kastdeur zal langzaam open gaan en zacht kraken. Je ogen zullen bewegen over het voedsel dat ik van jou op een veilige afstand heb weg gehouden. Je zult je handen slaperig voor uit steken, zoals in een nachtmerrie, die door het duister een pak koekje probeert te vinden. Je duwt de koekjes in je mond, meganisch en niet proevend, maar genietend eenvoudig omdat je tegen mijn wil in gaat. Je grijpt nog een doos en nog een en weer een. Je maag zal opgezwollen worden, maar je zult niet stoppen en al die tijd gil ik om jou, dikke koe, om te stoppen, heb je echt geen zelfcontrole? Zo wordt je alleen nog maar dikker en dikker!
Wanneer dat over is, zal je terug komen bij mij en vraag je mij om advies omdat je echt niet meer dikker wil worden. Je brak een belangrijke regel en at en nu wil je mijn steun? Ik zal je leiden naar de badkamer, op je knieën, en ik zal je dwingen, starend in de leegte van de toiletkom. Je vingers zullen naar je keel gaan, niet zonder een geweldige overeenkomst van pijn, zal de voedselvlaag op komen. Telkens weer zal dit herhaald worden, totdat je bloed en gal spuugt en je weet dat het over is. Wanneer je opstaat zal jij je duizelig voelen. Val niet flauw. Op staan nu! Je hebt een belangrijke regen gebroken, je hebt gegeten en je verdiend nu pijn te hebben.
Misschien laat ik jou laxeer-middelen nemen, wanneer je op het toilet zit tot in de laate uren wanneer jij je darmen voelt of misschien laat ik zelfs jou zelf kwetsen, sla je hooft tegen de muur, totdat je bonzende hoofdpijn hebt. Snijden is ook doeltreffend. Ik wil je bloed zien, om het te zien druppelen langs je arm en in een paar seconden realiseer jij je dat jij het verdiend die pijn die ik jou toe bring. Je bent, gedeprimeerd, geobsedeerd, in pijn, gekwetst, je steekt je hand uit, maar niemand wil naar jou luisteren of je helpen? Wat maakt dat nou weer uit? Je verdiend dit, je bracht het je zelf toe.
Oh, is dit hard? Wil je dit echt laten gebeuren? Ben ik oneerlijk? Ik doe dingen die jou zullen helpen. Ik maak het mogelijk om te stoppen met denken over emoties die jij veroorzaakt, beklemtoont. Gedachten van woede, droefhied, wanhoop en eenzaamheid zullen stoppen, omdat ik hen weg neem en ik vul je hoofd met gedachten over calorieën tellen. Nu, ben ik jouw enige vriend en de enige die jij behagen moet.
Ik heb een zwakke plek, maar dat moet jij aan niemand vertellen. Indien jij beslist om terug te vechten, als jij de hand naar iemand uitsteekt om hen te vertellen hoe ik jou laat leven, breekt de hel los. Niemand mag het ontdekken, niemand mag de schaal breken waarmee ik je bedekt heb. Ik heb het bereikt om van jou een dunne, mooie en perfecte kind te maken. Je bent van mij en mij alleen. Zonder mij ben jij niets. Vecht niet terug. Wanneer anderen jou commanderen om te eten, negeer hen. Neem het in schrede, vergeet hen, vergeet iedereen die probeert mij van jou weg te houden. Ik heb het best wat jou ooit is overkomen. Dus zorg dat ik voor altijd blijf!
Liefs Ana.